Kilka tygodni temu facebook uruchomił aplikację, która podsumowuje nasz mijający rok. Znajdują się tam zdjęcia i posty, które były najczęściej komentowane i lajkowane. A czy były to najistotniejsze fakty dla nas? To już chuj obchodzi ekipę pana Zuckerberga. Nie zważając jednak na tamto podsumowanie, przygotowałem swoje (tak samo jak rok temu).
Nowelizacja scenariusza "The Lords Of Salem" dokonana przez Roba Zombie'ego (we współpracy z B.K. Evensonem), czyli scenarzystę i reżysera filmu, może być pozycją godną uwagi jedynie w zestawieniu z samym filmem, którego wprawdzie jeszcze nie widziałem, ale mogę w ciemno wysnuć pewne wnioski.
Kameralny (akcja rozgrywa się w zasadzie między trzema osobami) thriller sensacyjny. Jeśli chodzi o realizację to nie powinno się mieć do tej produkcji zastrzeżeń. Kamera skupia się na bohaterach, ich pobudkach i emocjach, a kiedy trzeba potrafi zaimponować rozmachem (sceny na dyskotece, komisariacie i lotnisku). Oczywiście to wszystko w ramach niskobudżetowej B-klasy skierowanej prosto na wideo/DVD. Niestety, sytuacja wygląda nieco gorzej od strony scenariusza...
Krzysztof Materna "Przed Państwem Krzysztof Materna"
Znak (2013)
Spodziewałem się na święta Bożego Narodzenia nowej książki Wojciecha Manna (co oczywiście w dalszym ciągu jest całkiem prawdopodobne), a tu fik! Krzysztof Materna.
Napis na dole okładki nie powinien nikogo dziwić. W końcu, po latach posuchy, pojawiły się dwie serie komiksów rodem z USA. Nakłady wyprzedane co do sztuki. Inaczej po prostu być nie mogło.
Czerwiec 1990 roku był przełomowym momentem w historii komiksu w Polsce. Wystartowało bowiem wydawnictwo TM-SEMIC publikując pierwsze zeszyty serii bohaterów z marvelowskiej stajni. Były to "The Amazing Spider-Man" oraz "The Punisher".
Napisana przez Jasona Drapera biografia "Prince. Chaos i rewolucja" podsumowuje artystyczny dorobek piosenkarza. 32 lata na scenie (książkę napisano w 2010 roku), biorąc pod uwagę satelickie projekty Prince'a oraz te nigdy oficjalnie nie wydane, daje nam śmiało ze 100 albumów. Do tego dochodzą filmy, trasy koncertowe, liczne romanse i skandale. Zmieścić to wszystko na 250 stronach (wraz z licznymi ilustracjami i przypisami) to rezultat iście imponujący. Nie dziwi więc fakt, że książkę czyta się błyskawicznie (jednakowoż analiza jego dokonań jest raczej pobieżna).
Martin Scorsese od lat należy do czołówki moich ulubionych reżyserów. Kiedyś (m.w. od 1991 roku, gdy po raz pierwszy zobaczyłem "Chłopców z ferajny") zajmował bezapelacyjnie miejsce pierwsze. Teraz nie potrafiłbym wskazać tego ulubionego. Podzieliłbym ich raczej na grupy dziesięcioosobowe i w tej pierwszej, najważniejszej grupie, z pewnością znalazłby się Martin.
Pierwszy gangsterski film Martina Scorsese jest zarazem najbardziej autobiograficzną wypowiedzią reżysera. Takie właśnie ulice Martin znał od podszewki, dlatego autentyzm bije z tego obrazu poruszająco. Staczający się po równi pochyłej Johnny Boy (Robert De Niro) oraz jego przyjaciel i anioł stróż Charlie (Harvey Keitel) to postaci na wskroś tragiczne. Z każdą minutą widz dobitnie zdaje sobie sprawę z tego, że nie ma dla nich ratunku. Właśnie minęło 40 lat od premiery "Ulic nędzy".
Pierwszy festiwal (bez podziału na kategorie), na którym byłem, gdzie stoiska z piwem stoją puste, a sprzedawcy czekają aż ktoś wreszcie kupi od nich chociaż jeden browarek. Nic z tego! Tutaj cały hajs idzie na KOMIKSY!!!
Steve Guttenberg przewijał bobasa ("3 Men And A Baby" 1987), zakochiwał się w duchach ("High Spirits" 1988) i grywał w piłkę nożną z dzieciakami ("The Big Green" 1995). Wszystkie próby zdystansowania przylgniętego do niego wizerunku rozrywkowego funkcjonariusza policji Mahoneya okazywały się jednak bezowocne. Dobiegając 40. odezwał się kryzys wieku średniego, więc Steve zaczął pakować na potęgę i grać w filmach akcji. Oto jeden z nich...
Apetyczna studentka, Lila Reed, zgadza się, za drobną opłatą (75$), wziąć udział w pracy naukowej dr Iana Burtona. Jej zadania polegają na opisaniu wizji, których doznaje na skutek kontaktu z przedmiotami wręczonymi jej przez profesora. Okazuje się, że rzeczy te należą do pewnej nieżyjącej już dziewczyny. Lila zaczyna się z nią utożsamiać i postanawia rozwikłać zagadkę jej tajemniczej śmierci.
Coś co jeszcze kilka miesięcy temu było osobliwą odskocznią od codzienności, dzięki kolekcjonerskiemu zacięciu Pawła Kaczmarka, stało się cyklicznym przeglądem, na który każdy z uczestników czeka z utęsknieniem. Trzy miesiące po części 2 i sześć miesięcy po części 1, nadszedł czas na przegląd numer 3.
O tym, że życie/praca kierowcy taksówki potrafi być ekscytujące/a mogliśmy się przekonać oglądają "Taksówkarza" z Robertem De Niro oraz "Zmienników" z Mietkiem Hryniewiczem. Fatalnie ufryzowany Michael Nouri (m.in. "Flashdance" z 1984, "Ukryty" z 1987, "Captain America" z 1990) ma więc przetarte szlaki...
Gdy 20 marca 1992 roku w atmosferze obyczajowego skandalu wchodził na ekrany kin erotyczny thriller Paula Verhoevena "Nagi instynkt" pewnie nikt nie przypuszczał, że stanie się on dziełem przełomowym, które zapoczątkuje serię naśladownictw. Oczywiście żadna z powstałych na owej fali produkcji nie dorastała swojemu wielkiemu pierwowzorowi do pięt. Były wśród nich zarówno produkcje klasy A (m.in. "Sliver", "Jade", "W sieci", "Sidła miłości") jak i klasy B (i niższej). I tutaj kłania nam się "Morderczy eksperyment" - dzieło Lawrence'a Lanoffa, który również postanowił załapać się na kawałek tortu z napisem "Basic Instinct"...
Problem z ekranizacjami książek bądź komiksów polega w dużej mierze na tym, że widzowie znający literacki pierwowzór porównują z nim to co widzą na ekranie. Zapominają przy tym, że najczęściej filmowe adaptacje są jedynie oparte na motywach powieści/komiksu, a nie stanowią ich filmowe odwzorowanie.
Polacy nie gęsi i swojego Lucky Lucka mają. Zresztą nie tylko jego, bo od Francuzów podprowadziliśmy jeszcze Asterixa i Obelixa, ale o tym będzie innym razem...
Równo 20 lat temu cały świat oszalał na punkcie dinozaurów. Nie mogło się również obyć bez komiksowej wersji filmowego hitu, która zapoczątkowała całkiem pokaźną kolekcję zeszytów bazujących na ekranowym, a w zasadzie książkowym pierwowzorze.
Nie wiem jak to się stało, że dopiero teraz wpadła mi w ręce Wielka Kolekcja Komiksów Marvela, a ściślej rzecz ujmując jej 16 tom (przecież przez ostatnie 8 miesięcy nie opuszczałem Ziemi), ale dobrze się stało, że w końcu to nastąpiło...
W 1991 roku niezależny wydawca Innovation Publishing zakupił licencję na wydanie serii komiksów na motywach "Koszmaru z ulicy Wiązów". Zanim rok później ogłosił bankructwo zdążył wypuścić trzy serie zeszytów z Freddym Kruegerem.
Nie pomogło najbardziej wówczas gorące nazwisko w Hollywood (George Clooney), nie pomogły sutki w kostiumie Batmana. Krytyka i publiczność odrzuciły wizję Joela Schumachera, a studio Warner Bros. czekało aż 8 lat na wypuszczenie kolejnego aktorskiego filmu o przygodach Człowieka-Nietoperza.
Pomysł to zaiste doskonały, aby skonfrontować ze sobą dwóch tak skrajnie różniących się kosmitów. Samo Dobro kontra Czyste Zło. A to nie jedyny dobry pomysł, który narodził się w głowie Dana Jurgensa.
Jestem w stanie zrozumieć tych, którzy uważają Prince'a za ekscentrycznego i egocentrycznego dupka. Być może mają rację. Faktem natomiast jest, że Prince to muzyczny geniusz, a przywilejem geniusza jest bycie ekscentrycznym i egocentrycznym dupkiem.
Zanim film zagościł na ekranach polskich kin nasi czytelnicy mieli okazję zaopatrzyć się w
komiksową wersję przygód niezmordowanego archeologa Indiany Jonesa.
Stało się to za sprawą wydawcy As-Editor. Uwielbiałem ten komiks. Po
latach niestety spojrzałem na niego ciut mniej przychylnym okiem...
Trzeci numer przygód Mrocznego Rycerza (pierwszym była komiksowa wersja filmu Tima Burtona, drugim "Zabójczy żart" według scenariusza samego Alana Moore'a) wydany w Polsce przez TM-SEMIC.
Z 50 zeszytów amerykańskich Polacy zrobili 21 polskich. W polskim numerze "2" mamy więc historyjki z amerykańskiej "2", "3", "4" i "8". Czy był to najlepszy wybór? Śmiem wątpić.
"Komiksowa adaptacja filmowego hitu!" - zgadza się. Niestety wykonana mocno niedbale. Tyczy się to zarówno rysunków Klausa Jansona, adaptacji fabularnej dokonanej przez Gregory'ego Wrighta jak i tłumaczenia na polski Katarzyny Grutzmacher.
Zanim na polski rynek wkroczyło TM-Semic sytuacja nie wyglądała zbyt różowo jeśli chodzi o zagraniczne tytuły i zagranicznych bohaterów komiksowych. Próbowało to zmienić Wydawnictwo Współczesne. Siódmy zeszyt "Zabaw z Alikiem" (taką nazwę nosił ów wydawniczy cykl), który ukazał się w 1987 roku, dał polskim czytelnikom komiku Tarzana.
Najpierw był serial telewizyjny stacji NBC. 102 odcinki nadano na przestrzeni 1986-1990 roku. Następnie kreskówka "ALF: The Animated Series" od 1987 do 1989 (26 epizodów). Mniej więcej w tym samym czasie, nakładem wydawnictwa Marvel Comics, zaczęły ukazywać się przygody niesfornego kosmity z planety Melmak w formie komiksu. W sumie ukazało się 50 zeszytów.
Po powrocie z kina, gdzie wizualnie przytłoczył mnie "Człowiek ze stali", postanowiłem dać odpocząć nadwyrężonym oczom i rozkołatanemu z emocji sercu przy lekturze pierwszego zeszytu komiksowego o przygodach Supermana jaki pojawił się w Polsce.
Irytuje mnie gdy ktoś mówi o filmie sprzed kilku lat, że jest stary. Irytuje mnie gdy ktoś wymienia sobie starą kolekcję płyt DVD na Blu-ray twierdząc, że tylko ta jakość godna jest jego oczu. Podążając tą drogą nigdy nie odnajdziecie magii kina. Bo ta magia wcale nie kryje się za okularami 3D i w obrazie ostrym jak żyletka. Magię, drogi widzu, tworzysz sobie sam, a najnowsze zdobycze techniki bynajmniej jej wytworzeniu nie sprzyjają.
"Operacja Samum" Władysława Pasikowskiego to pierwszy polski (a w zasadzie polsko-turecki) film wyprodukowany pod czujnym okiem Warner Bros. Od razu widać tu Zachodni sznyt. Niewątpliwie był to poziom, do którego aspirowali wszyscy rodzimi filmowcy, ale nikt nie potrafił go osiągnąć. Tym bardziej boli nachalny product placement, którego dopuścili się twórcy. Powolne najazdy na reklamowany produkt i ciągnące się w nieskończoność kadry wypełnione często jedynie TYM produktem nie przystoją filmowi reżyserowanemu przez faceta tej klasy co Władysław Pasikowski. Nie przystoją żadnemu filmowi w ogóle. Tak kręci się reklamy telewizyjne, a nie filmy fabularne.
Dylogia Johna Carpentera zajmuje w moim filmowym sercu miejsce szczególne, więc wybaczcie mi proszę jeśli moje subiektywne wrażenia związane z tymi produkcjami będą bardziej entuzjastyczne niż nakazuje temu przyzwoitość.
Nie od dziś wiadomo, że wielu hollywoodzkich gwiazdorów zagrało w japońskich reklamach. Skusiły ich oczywiście lukratywne gaże, a zapewnienie, że owe spoty nie trafią na rynek amerykański sprawiły, że reklamowany produkt jak i sama reklama schodziły na plan dalszy. Liczył się jedynie HAJ$. Obciach przyszedł dopiero gdy pojawił się internet.
Od dawien dawna miałem świadomość tego, że Jean Claude Van Damme zagrał potwora w filmie "Predator". No, a przynajmniej dumnie wymieniał film Johna McTiernana w swojej filmografii. Było to jednak na początku jego kariery, na długo przed pojawieniem się internetu i płyt DVD oraz Blu-Ray, wypełnionych po brzegi dodatkami, z których dowiedzieć się można praktycznie wszystkiego o kulisach realizacji danego filmu. Lektura autobiografii Arnolda Schwarzeneggera przypomniała mi ten epizod w karierze Belga.
Srodze zawiodą się ci, którzy liczą na to, że film przyniesie odpowiedź na pytanie postawione z tytule (a w zasadzie sugestie udzielenia odpowiedzi). Jak kochać się z Murzynem bez wysiłku wszyscy zainteresowani będę musieli się przekonać na własnej dupie skórze. Film co najwyżej oswoi ich z samymi Murzynami. Tylko czy w obecnych czasach takie oswajanie jest w ogóle potrzebne? Nie sądzę.
Niezbadane są ścieżki, którymi dane nam jest przemierzać nasz żywot. Pojawienie się nośników DVD i ogólnej cyfryzacji wszystkiego niemal przekonało mnie, że od teraz będę podążał już tylko do przodu. Z duchem czasu i postępem technologicznym. Gówno prawda.
W Polsce "edycja specjalna" w przypadku płyt DVD często rozumiana jest następująco:
- płyta DVD z filmem, z dostępem do poszczególnych scen, wyborem lektora lub napisów, zwiastunem filmu plus ewentualnie zwiastunami innych filmów dostępnych w ramach tego samego dystrybutora
- opakowanie to standardowy DVD case + kartonik z identyczną grafiką jak okładka.
Oczywiście nie jest to reguła, ale nawet jeśli jakiś dystrybutor pokusi się o bardziej staranne wydanie, ciężko porównywać je z tym co wychodzi na świecie już od dawien dawna, czyli lat 90. XX wieku, kiedy to można było zasilić swoją domową filmotekę o prawdziwe perełki wydawnicze VHSów.
Grają: Chuck Norris, Brynn Thayer, Steve James, Billy Drago
Produkcja: Raymond Wagner
Reżyseria: William Tannen
1988, GOLAN-GLOBUS PRODUCTION, USA
Dystrybucja w Polsce - Film Polski Vision
Opis dystrybutora:
Chuck Norris w roli detektywa walczącego z psychopatą mordującym młode dziewczęta. Bohater musi zwyciężyć nie tylko szaleńca ale i własną słabość i strach.
Grają: David Warbeck, Janet Agren, Eva Grimaldi, Luisa Menon, Werner Pochath, Nelson De La Rosa
Produkcja: Fabrizio De Angelis
Reżyseria: Giuliano Carnimeo jako Anthony Ascot
1988, FULVIA FILM SrL, ITALY
Dystrybucja w Polsce - Imperial
Opis dystrybutora:
Seria zagadkowych morderstw wywołuje panikę na jednej z wysp na Karaibach. Mieszkańcy uważają, że na miasteczko rzucona jest klątwa, a zbrodnie popełnia Człowiek-Szczur. Policja lekceważy niebezpieczeństwo. Gdy znalezione zostaje zmasakrowane ciało kolejnej ofiary Człowieka-Szczura, śledztwo podejmuje na własną rękę siostra znanej modelki i spędzający na wyspie wakacje pisarz.
Refleksje
Odkąd jakieś 20 lat temu po raz pierwszy zobaczyłem zwiastun filmu "Człowiek-Szczur" stał się on moim mrocznym obiektem pożądania. Być może powinienem napisać "wstydliwym", ale w końcu znacie mnie, tak do końca normalny to ja nie jestem.
