Intruz (2015)

 

INTRUZ / THE HERE AFTER (2015)

reż. Magnus von Horn

   Pełnometrażowy debiut reżyserski urodzonego w Szwecji Magnusa von Horna, który solidne wykształcenie odebrał w łódzkiej Filmówce.
  "Intruz" w pewnym sensie zaczyna się tam, gdzie zakończył film Anny Kazejak "Obietnica", do którego Magnus wespół z reżyserką napisali scenariusz.

   Z ośrodka poprawczego po dwuletnim pobycie wychodzi nastoletni John, który zamordował swoją dziewczynę. Jak to zrobił i dlaczego nie dowiemy się, ale czy to takie istotne jak i dlaczego? Istotny jest sam czyn - zbrodnia, której się dopuścił. Powrót po latach do domu na wsi okazuje się trudniejszy niż pobyt w poprawczaku. Mieszkańcy boją się go i reagują skumulowaną agresją. Nikt nie sądził, że chłopak zdecyduje się na powrót w rodzinne strony, a tutaj jego zbrodnia nie została wybaczona. Kolejna tragedia wisi na włosku.

   Film miałem przyjemność obejrzeć podczas 6 Festiwalu Krytyków Sztuki Filmowej Kamera Akcja. Dodatkową atrakcją było spotkanie z reżyserem i producentem, którzy dzielili się z widzami szczegółami dotyczącymi kulisów produkcji. Reżyser zapytany dlaczego akcję swojego filmu umiejscowił w Szwecji, a nie w Polsce, wytłumaczył, że tylko tam ta historia ma wiarygodne podłoże prawne. W Szwecji prawo karne pozwala skazywać nieletnich na maksymalnie 4 lata zamknięcia w ośrodku poprawczym, a jemu zależało na tym, by jego bohater po wyjściu na wolność był jeszcze nastolatkiem. Ponadto, jeśli chodzi o zachowania pozostałych bohaterów, to Szwedzi są stosunkowo powściągliwi, szczególnie gdy zestawimy ich z Polakami. W Polsce tak historia musiałaby potoczyć się w inny sposób.

   

   Niewątpliwie główną siłą filmu jest jego perfekcyjne rozplanowanie. Praca nad scenariuszem trwała 5 lat (o czym ze szczegółami dowiedzieliśmy się zarówno od Magnusa, który wymyślił trzon tej historii, jak i od Andrzeja Mellina, dawnego wykładowcy reżysera, który - jak sam się określił - był scenariuszowym sparing partnerem Magnusa). Cały film rozrysowany został na storyboardach. Nie ma tu więc żadnego zbędnego kadru, nie pada żadne niepotrzebne słowo. Wielkie brawa należą się także aktorom, którzy w swych kreacjach są tak przekonujący, że widz ma wrażenie, że obserwuje autentyczne zachowania i reakcje, a nie jedynie odgrywane. Za potwierdzenie tych wszystkich pochwał niech posłużą nagrody, których deszcz spada na film, a w szczególności reżysera i scenarzystę ;)